wij zijn ons brein

 

Dick Frans Swaab is een hele bekende Nederlandse arts en hersenwetenschapper.

Zijn boek “Wij zijn ons brein” verscheen in 2010 en is het best verkochte breinboek dat ooit in Nederland verkocht werd. En ook in het buitenlands sloeg het aan, het werd vertaald in tenminste tien talen.

Nou is het bepaald geen dun boekje. Het telt maar liefst 480 pagina’s. Hoewel dikte voor mij op zich geen reden is om zo’n boek niet te pakken, heeft het me toch steeds afgeschrikt.

Misschien omdat ik na mijn academische studie wel genoeg wetenschappelijke en ingewikkelde taal had gelezen. En omdat ik heb ontdekt dat ik juist houd van eenvoud en toegankelijkheid.

Al vond ik anderzijds ook wel dat ik zo’n bestseller op breingebied toch een kans zou moeten geven, gezien mijn eigen vakgebied.

 

Kinderlijk eenvoudig

Dus wat een uitkomst toen ik gisteren in de bibliotheek was en op weg naar buiten langs een tafel liep waarop zijn kinderboek mij aanstaarde.

Ik wist helemaal niet dat er in 2013 namelijk ook een kinderversie van deze dikke pil was verschenen, getiteld: “Jij bent je brein.”

jij bent je brein

 

Dat leek me te doen. Een overzichtelijk boekje van slechts 220 pagina’s (met veel minder tekst per bladzijde). Even bladerend zag ik dat het de vorm had van vraag- en antwoordmails van kinderen aan de professor en andersom.

 

Vanochtend begon ik te lezen. Maar op pagina 13 zegt Dick Swaab iets waar ik nogal van schrok!

Swaab heeft net de eerste beginselen verteld over ons brein, hoeveel neuronen het bevat (honderd miljard), dat we gliacellen hebben (had ik nog nooit van gehoord trouwens) en hoeveel je kunt afleiden uit een hersenscan. Namelijk of iemand verliefd is, heel erg gelovig of een hersenziekte heeft.

“Interessant!” denk ik nog. Maar, dan komt het en ik citeer even:

“We zijn veel over ons brein te weten gekomen. Zo kunnen we al behoorlijk wat ziektes die met de hersenen te maken hebben genezen of voorkomen. Er zijn bijvoorbeeld mensen met een HERSENSTOORNIS (kapitalen zijn van mijn hand, AD) die van zichzelf honderden keren per dag hun handen moeten wassen. Deze mensen kunnen we helpen door een dun draadje in hun hersenen te planten en daar een elektrisch stroompje door te sturen dat die dwanggedachte tegengaat.

(…)

[bctt tweet=”Beste meneer Dick Swaab, wat vertelt u kinderen nu toch allemaal voor rare dingen?”]

 

Natuurlijk, het is geen onwaarheid!

Maar het is in mijn ogen alsof je een mug in je slaapkamer afschiet met een mitrailleur. Het heeft waarschijnlijk wel effect (tenzij je naastschiet), maar wat haal je allemaal wel niet onnodig overhoop?

 

Het woord HERSENSTOORNIS  vind ik al een erg heftige term in dit verband. Want hieruit zou je op kunnen maken dat wanneer jij een vorm van smetvrees hebt, er iets grondig mis is met je hersenen.

Hier heb ik echt een volledig andere kijk op. Er kan op gedragsniveau heel veel mis gaan bij mensen. Ze doen rare dingen, leiden aan de vreemdste angsten en fobieën. Maar wanneer je nu eens niet in de hersenen gaat kijken, maar met ze gaat praten, dan kun je interessante ontdekkingen doen.

 

Zeker als je – zoals ik – met hun onbewuste gaat praten. Bijvoorbeeld in hypnose. Want onze ratio, ons bewustzijn heeft vaak geen flauw benul waarom we van die gekke dingen doen. Wisten we het maar, dan zou toch niemand meer zo gek doen?

We hebben namelijk altijd een reden voor ons gedrag. En die reden heeft meestal niets te maken met dat je ‘gestoord’ bent.  Dat is nog altijd een heel hardnekkig misverstand. Dat wanneer je ‘vreemd doet’, je ook wel echt raar zult zijn. Dat er iets mis is met je.

 

Mijn ervaring is, dat er niks mis is met je. Je bent niet ziek of kapot. Dat blijkt ook vaak uit de informatie die het onbewuste van mensen prijsgeeft. Dan blijkt dat het onhandige gedrag een bepaalde reden heeft. Iemand doet iets niet voor niets.

Het komt bijvoorbeeld voort uit een bepaalde dieperliggende angst of onzekerheid. Of het is veroorzaakt door een traumatische ervaring of gebeurtenis waar een heftige emotie bij kwam kijken.

Zoiets maakt indruk en kan leiden tot de vreemdste gedragingen: Eetstoornissen, dwangneuroses, paniekaanvallen, huilbuien, fysieke klachten(eczeem, darmklachten, allergieën), nou ja en zo kan ik nog wel even doorgaan.

 

Verontrustend

Ik vind het echt heel jammer, nee zelfs verontrustend,  dat je op basis van de opmerkingen van de heer Swaab als kind kunt gaan denken dat je bijvoorbeeld bij smetvrees onder het mes moet omdat er bij jou een draadje los zit.

Terwijl je je brein eenvoudig kunt trainen om nieuwe ‘neurocorticale paden’ (laat ik er ook eens een dure term ingooien) aan te leggen in je brein.

Dat zijn een soort snelwegen van verbindingen tussen hersencellen. Belemmerende, storende verbindingen waar je last van hebt, kun je namelijk afbreken en nieuwe verbindingen kun je aanleggen. Dat is zo mooi aan dat brein, het is plastisch.

 

Wat je hebt aangeleerd, kun je ook weer afleren

Zo ben ik zelf de afgelopen 10 jaar eigenlijk een heel ander mens geworden. Omdat ik heb geleerd hoe het brein werkt en mezelf heb getraind en ben getraind door anderen om dat in mijn voordeel te gebruiken en mijn patronen te veranderen.

Met als gevolg dat ik allerlei angsten en onzekerheden van me heb kunnen afschudden.

Dit is niet iets wat je hoeft te geloven. Maar wanneer je het – zoals ik – honderden keren hebt ervaren (bij mezelf en bij anderen), dan weet je gewoon dat dit kan. Elke dag weer komen mensen van hun ‘stoornissen’ af, relatief gemakkelijk en snel.

 

Wat ben ik blij dat niemand ooit tegen mij heeft gezegd dat ik maar met mijn onzekerheden moest leren leven. Misschien was ik dat dan gaan geloven!

En wat je eenmaal gelooft, daar kom je moeilijker van af. Daarvoor is vaak wat diepgaander werk nodig. Maar gelukkig sluiten diepgaand en snel elkaar niet uit. En kun je echt in korte tijd heel veel bereiken en veranderen. En daar komt godzijdank helemaal geen operatietafel aan te pas. (En ook geen pillen, by the way!)

 

Heb jij het boek van Dick Swaab gelezen?

Nu kan ik natuurlijk op basis van wat ik heb gelezen nog niet echt genuanceerd iets vinden van de rest van het werk van meneer Swaab. Ik ga met interesse de rest van het kinderboek lezen.

Heb jij zijn boek “Wij zijn ons brein” eigenlijk gelezen? Zo ja, wat vond je ervan? Ik ben heel benieuwd naar je mening en misschien – als ik erg nieuwsgierig word, ga ik ook het echte grote-mensenboek nog wel eens lezen!

 

Voel je vrij om dit artikel te delen of hieronder te reageren. Daar word ik heel blij van!

 

 

Pin It on Pinterest