Eerlijk? Ik zou nu een totaal ander boek schrijven. Ik kijk er weer heel anders tegenaan! 

De eerste keer dat ik deze bekentenis deed, ontglipte hij me eigenlijk. Wat zou mijn gesprekspartner daarvan vinden? Je eigen boek naar beneden halen?

Maar nee… zo voelde het totaal niet. Dus het gevoel van ‘awkwardness’ (ja sorry hoor, maar Engels heeft zulke onvertaalbare woorden) verdween al net zo snel als het gekomen was. Want alles is immers altijd in beweging. Panta rhei, leerde ik vroeger op school al, wat Grieks is voor ‘alles stroomt’.

En serieus, is het echt zo gek dat de dingen die je een paar jaar geleden vond nu niet meer gelden? Dat je ‘voortschrijdend inzicht’ hebt opgedaan?

Nee, natuurlijk is dat niet gek! Het is logisch. En alleen maar mooi. Want wat als dat nu precies is waar het leven over gaat? Groei, verandering, emoties ervaren, loslaten, ontspannen, verder groeien, etc.

Ziet de natuur eruit alsof ze vasthoudt aan oude dingen? Alsof ze haar best doet? Alsof ze bezig is met actieplannen, verwachtingen, to do -ijsten en van tijd tot tijd gefrustreerd concludeert:

“Nee, vandaag was niet een fijne dag!”

Nee toch, dat kunnen alleen wij mensen. Bizar eigenlijk hé? En wat levert het ons op? Eigenlijk alleen maar meer moeite, verzet, frustratie, pijn, verdriet, energieverlies en zo maar door. En een vals gevoel van geborgenheid, zekerheid en vastigheid omdat we gewoon net doen alsof alles hetzelfde blijft. En we ook graag willen geloven dat dat zo is.

 

Wie houden we voor de gek?

 

Voor wie goed kijkt is het allang helder. Het is een illusie. Dus welke keuze heb je nu in feite!? Vechten tegen die illusie, hem ontkennen? Of hem gewoon omarmen en welkom heten? Zodat je de schijn niet langer op hoeft te houden. Niet hoeft te doen alsof. En kunt voelen dat er op alle vlakken al voor je gezorgd wordt als je maar loslaat, vertrouwt en ontspant.

En forget it …. dit kun je niet voelen vanuit verzet. Nooit! Dan staat dit gewoon te ver van je realiteit af. Dit kun je alleen maar voelen vanuit die acceptatie en dat loslaten.

Wil dit nu zeggen dat de dingen die achter je liggen waardeloos zijn? Nutteloos en onbetekenend?
Dat je spijt moet hebben van de baan die niet bij je bleek te passen of van al die andere dingen die ‘niet goed’ uitpakten? Dat je ex een hufter is of een trut die je liever nooit had ontmoet?

Nee, absoluut niet! Dat zou het hele leven nutteloos maken en zou maken dat we continu gefocust blijven op het einddoel, de eindbestemming. Hoe zonde zou dat zijn! En toch… leven de meeste mensen misschien op die manier?

Ik leefde in ieder geval wel zo. Was altijd gefrustreerd over het verleden, wat niet goed was gegaan. En tegelijkertijd alweer bezig met het volgende punt.

• De volgende bestemming.
• Het volgende doel.
• De volgende vakantie.
• De volgende film of boek
• De volgende ontmoeting.

 

Geen wonder dat ik weinig levensenergie meer over had en ziek werd

 

Want mijn lieve lichaam, wat deed dat? Dat ging in de bezuinigingsstand. Ik stel met dat ongeveer zo voor:

 “Oh, als mijn lieve Astrid zoveel energie nodig heeft voor dit, dat en dat, dan moet ik die en die functie maar wat minder goed laten functioneren, zodat ze de energie die ik daarmee bespaar kan inzetten om het hoofd boven water te houden!”

Je lichaam past zich oneindig lang en geduldig aan aan jouw grillen. Wel jammer ergens. Want ik geloof dat het lichaam namelijk veel wijzer is dan onze dolgedraaide mind. Maar we kunnen met onze mind het lichaam wel behoorlijk laten buigen en zelfs barsten.

En toch heeft dat ook weer een doel. Tenminste, dat kan het hebben. Je kunt daarvan leren. Je kunt er inzichten uithalen. Dat gebeurt natuurlijk niet als je echt het gevoel hebt dat jouw lichaam je in de steek laat. Dat was mijn frustratie:Ik voelde boosheid op mijn lichaam. De verrader, de loser!

Pas achteraf, door harde lessen begon ik te beseffen hoe onterecht die beschuldiging is. Want dat is het laatste wat het in feite heeft gedaan. Het heeft zich al die tijd weggecijferd  om maar al die idiote onbenullige zogenaamd belangrijke dingen te doen om erkenning te krijgen, mijn status te verhogen, mijn ego te strelen, erbij te horen of wat dan ook. Totale opoffering ten gunste van wat ik dacht dat belangrijk was. En ik wilde niet luisteren.

Het klinkt allemaal zo eenvoudig. En misschien klinkt het jou ook zelfs logisch in de oren. Of als muziek ♫♪♫.

 

Waarom is luisteren toch zo moeilijk? 

 

Waarom vinden we het zo moeilijk om ‘die knop’ om te zetten?

Omdat er een hele wereld onder zit. Onze hele onbewuste belevingswereld. Al die talloze dingen, gebeurtenissen, aannames, conclusies, opdrachten, programmeringen, gewoonten die je jezelf eigen hebt gemaakt of laten maken. En daar kan je vaak niet bij. Anders had je het al gedaan, toch?

Hoe zou je het vinden als je daar wel oké mee zou kunnen zijn?

• Dat dingen veranderen?
• Dat de wereld verandert?
• Dat banen verdwijnen?
• Relaties worden verbroken?
• Mensen ziek worden en doodgaan?*
• Dat je ouder wordt?
• Dat je fouten maakt?
• Dat je soms kritiek over je heen krijgt?
• Teleurgesteld wordt of zelf anderen teleurstelt?

(*hoewel ik het daar vandaag wel moeilijk mee heb hoor, een kennis, moeder van drie kinderen die overlijdt aan kanker … pffffttt….!)

Hoe zou het zijn als je daar gemakkelijker mee kunt leven?  Zou je dan niet veel meer kunnen genieten van wat er allemaal de hele tijd al is? Wat allemaal goed gaat? Hoeveel er is om dankbaar voor te zijn? En zou je je dan per saldo niet veel beter voelen? Immers, het grootste deel van de tijd is er helemaal geen tegenslag, maar zit je die tegenslag alvast te bedenken in je hoofd.

Realisme bestaat niet

 

We zeggen dat we ‘wel realistisch’moeten zijn. Maar ons realisme is vaak pessimisme van de bovenste plank. En om dat te ondersteunen halen we weer een stel koeien uit diezelfde oude sloot. Met andere woorden: we zwelgen weer in het verleden dat alleen nog in ons hoofd bestaat en brengen daar vaak uuuuuuren door! En dat ‘realisme’ dat dus in werkelijkheid verleden is, projecteren we op de toekomst. Zie je hoe je die toekomst dus in feite zelf creëert? Op basis van conclusies uit het verleden? Lekker realistisch!

Get real!

Hoe zou het lichamelijk met je gaan als dat ‘gedoe’, dat aangeleerde geprogrammeerde gedrag zou oplossen? Als je dat zou kunnen leren vervangen door plezier, ontspanning, vertrouwen? Zou dat niet heel veel onnodige energie besparen? Zou je lichaam daar niet wel bij varen?

Als ik nu een boek zou schrijven, zou dat een heel ander boek zijn dan PRIMA is Perfect. Dat is logisch. Want nadat je van A naar B bent gegaan, ga je verder naar C. Maar dat wil niet zeggen dat de reis van A naar B nutteloos is geworden, integendeel. Voor mij was het een cruciale fase die gekenmerkt werd door kennismaken met de kracht van de geest. En hoe we die onbewust helaas eerder in ons nadeel gebruiken dan in ons voordeel. En hoe je dat kunt veranderen.

Het toepassen van die inzichten en technieken hebben mijn leven volledig veranderd. Als je me langer volgt, weet je ook dat dit zo enorm waardevol en betekenisvol voor mij is geweest dat ik niet anders kon dan er mijn werk maken om mijn inzichten en ervaringen te delen met zoveel mogelijk mensen.

Want dit moet verder de wereld in! Deze veranderingen hebben we allemaal nodig. Deze bewustzijnssprong is cruciaal! Einstein zei het al:

Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt!

Dus mogen we verder omhoog met ons bewustzijn. Dat gebeurt al, maar mag nog veel meer.

=> We willen toch leren denken in meer mogelijkheden en kansen?
=> Goedbedoelde maar beperkende ideeën uit onze opvoeding en kindertijd loslaten?
=> Meer oog krijgen voor de dingen die echt belangrijk zijn?
=> In de actiestand komen en niet leven alsof we nog alle tijd hebben?

Weet je wel hoe kort het leven is?

 

Dat vinden onze kinderen niet, maar ik zit nu aan de andere kant, terwijl ik gisteren zelf nog een kind was!

Hoe cool dat ik met alle technische mogelijkheden tegenwoordig ook heel eenvoudig online manieren kan vinden om anderen te inspireren. Om mensen zoals jij te bereiken en mijn programma’s laagdrempeliger te maken. Dus meer verschil te kunnen maken. En te zien hoe mijn cursisten en cliënten op hun beurt hun inzichten ook weer gaan delen, op hun manier. In hun gezin, op hun werk of misschien zelfs ook als zelfstandige, net als ik destijds besloot te worden. 

Mijn programma PRIMA is Perfect online gaat in oktober al voor de 4e keer draaien en er hebben nu al bijna 150 mensen aan meegedaan. Als ik zoveel mensen op een rijtje zet in mijn gedachten ben ik zo dankbaar! Dat ik me niet klein bleef  houden en niet bleef luisteren naar dat stemmetje dat voortdurend schreeuwde:

As, wie ben jij om jouw ‘wijsheden’ met anderen te gaan delen?
Wat weet jij nou helemaal?
Wat als het niet lukt?
Waar ga je überhaupt beginnen? 

Want ik krijg terug dat mijn cursisten net als ik tien jaar geleden tot inzichten komen die volledig nieuw voor ze zijn. Dat ze zichzelf betrappen op, verdrietig worden van en verbazen over hun intense zelfsabotage. Maar dat ze ook ontdekken dat ze daar godzijdank uit kunnen stappen.

Niet in een vingerknip. Nee, door dit te willen en te gaan doen! Omdat je het belangrijk vindt voor jezelf. Het vergt namelijk altijd commitment. Inzet, energie, toewijding en herhaling. Geen populaire woorden in deze snelle maatschappij waarin we het liefst willen dat de ander een keer met zijn vingers knipt of ons ene pilletje voorschrijft, Klaar en weer dooooorrrrrr!

Daar ben ik dus niet van. Maar, omdat de inhoud van mijn programma op het juiste niveau werkt, namelijk daar waar de ‘problemen’ vastzitten, in je onderbewuste, komt wat je aanpakt wel aan en heeft het effect.

Je kent toch al die rationele en nuchtere conclusies en voornemens die je keer op keer hebt en die niet werken?

Ach, ik moet hier gewoon mee stoppen.

Vanaf nu ga ik het anders doen.

Ik mag mezelf zijn.

Ik ben goed zoals ik ben.

Je kent ze geheid!  Weet je waarom ze niet of nauwelijks werken? Alles wat je wel zegt of denkt, maar niet voelt….  dat schiet niet op!

Ik leefde heel lang 100% uit mijn hoofd en .. dus 0% vanuit mijn gevoel. Nou, oké, dit is wat overdreven, als ik het zo opschrijf, maar zo voelde het wel. Ik was heel rationeel en analytisch, maar totaal niet vrolijk en blij. Overal de dark side maar van inziend. Overal anticiperend op tegenslag en uitgaand van doemscenario’s. En raad eens: Dat moest ook wel. Want dat was mijn werkelijkheid. Want zoals je het beleeft, intern, zo is je leven ook echt, voor jou.

Hoe heerlijk dan ook toen bij mij die deur openging. Of eigenlijk hele galerijen vol met deuren waardoor het licht naar binnen kon stromen en er meer warmte en liefde naar binnen kon. Voor mezelf, voor het leven,  voor mijn omgeving, voor mijn dromen.

En de tools en technieken en inzichten die me dit hebben gegeven, die deel ik heel graag met jou. Die zitten dus allemaal in mijn online training PRIMA is Perfect.

Maandag 2 oktober start de training pas officieel, maar er is stiekem al een groep deelnemers aan de slag gegaan. Op eigen houtje, omdat ze niet wilden wachten en ook tijdens de zomervakantie in binnen- of buitenland af en toe best een uurtje hebben om met persoonlijke  ontwikkeling bezig te zijn. In een hangmat of op een grasmat, in een bootje of gewoon lekker thuis, tijdens een verkoelende onweersbui.

Wil jij dat ook? Alvast de eerste lessen doen? En dan vanaf 2 oktober samen aan de slag?

Ga dan even naar www.primaisperfect.nl en weet dat de aanbieding van deze speciale zomeractie zaterdagavond 22 juli verloopt.

Waarom zou ik nu meedoen?

 

Omdat je zelf voelt dat je dit wilt en weet dat je als je dat voelt en niet in actie komt er weer niets gebeurt. Als dit niet zo is, dan is dit gewoon niet het moment voor jou.

Verder zijn er nog een paar leuke aanvullende redenen, maar laat die nooit de hoofdreden zijn. Ik noem ze wel:

• Je ontvangt nu 100 euro korting op het programma.
• Je kunt in 2 termijnen betalen.
• Je hebt nu al gratis toegang tot het lesmateriaal, d.w.z. je betaalt niet voor juli, augustus en september.
• Je kunt nu al aan de slag en dat geeft voor het najaar meer rust omdat je al wat voorloopt.

Lieve lezer, of je nu al wel of nog niet aan de slag gaat, dat maakt voor mij persoonlijk écht niet uit. Jij moet er klaar voor zijn.

Ik hoop natuurlijk stiekem wel dat je iets hebt gehad aan mijn Zonnestraal van vandaag. Zo ja, laat je het even weten hier onder? 

Verder wens ik jou boven alles  een hele fijne relaxte, rustgevende en verkwikkende zomer!

Z☼nnige groet, Astrid