Als je opgebrand bent, is het logisch dat je wanhopig op zoek bent naar manieren om weer zo snel mogelijk op de been te komen.
En natuurlijk wil je ook als het kan weer helemaal de oude worden.

Helaas is het zo dat dit niet zo gemakkelijk gaat. Ik vind het heel verdrietig om te zien hoeveel mensen weken, soms maanden moeten wachten tot er plek komt bij een psycholoog, GGZ of andere hulpverlenende instantie. En heel vaak wordt in de tussentijd gekeken naar allerlei manieren om het leed te verzachten. En niet zelden wordt dan naar medicijnen gegrepen.

Wat ik zie gebeuren in allerlei lotgenotengroepen en -fora is dat mensen elkaar met de beste bedoelingen willen helpen en een hart onder de riem willen steken. Maar hoe goedbedoeld ook, de adviezen van andere leken brengen mensen vaak niet echt verder.
En natuurlijk voelt het fijn om een lotgenotenclubje te hebben, maar de vraag is: Helpt het echt of is het tijdverspilling?

Toen ik een paar jaar geleden zelf een medische diagnose kreeg, heb ik even getwijfeld om me ook aan te sluiten bij een lotgenotengroep op internet. Ik besloot het te doen, maar binnen een paar dagen was ik daar weer weg. Men oh men wat werd ik daar ongelukkig van! Wat een zware energie. Goed bedoeld hoor, maar niet oplossingsgericht. Het uitwisselen van pijntjes, kwalen, prognoses, bijwerkingen. Ervaringen van hoelang dit wel niet zou duren of dat je er maar mee zou moeten leren leven. Nee, echt, daar kikkert een mens niet van op.
En omdat ik als geen ander weet dat wat je gelooft de neiging heeft je werkelijkheid te worden, heb ik me snel weer uitgeschreven. En sinds ik mijn eigen koers vaar, gaat het prima met me!

Facebook Community PRIMA is Perfect

Mocht jij nou last hebben van een burn-out of er tegenaan zitten, (vermoeid, prikkelbaar, slecht slapen kunnen al belangrijke symptomen zijn), dan heb ik een tip: Waarom kijk je niet eens een tijdje rond in mijn Facebook Community PRIMA is Perfect?

Misschien leg je de link niet direct als je deze naam hoort, maar alle mensen die ik ken die opgebrand zijn, hebben diep van binnen ook last van het gevoel dat ze niet goed genoeg zijn.
Gevolg daarvan is o.a dat ze:

  • Bang zijn voor de mening van anderen;
  • Bang zijn voor afwijzing;
  • Bang zijn om hun grenzen aan te geven;
  • Bang zijn om de controle los te laten;
  • Bang zijn om ondermaats te presteren;
  • Bang zijn om fouten te maken, etc.

Deze vormen van angst schaar ik onder de noemer ‘perfectionisme’. Je voelt je niet goed genoeg, dus je probeert een zo perfect mogelijke versie van jezelf te zijn. En dat is een enorme opgave die energie opslokt.

 

Als je voortdurend vanuit dit soort angsten leeft, put je jezelf langzaam maar zeker uit

Want je gaat maar door. Als het niet fysiek is, dan toch tenminste in je hoofd, want die doemscenario’s over alles wat er mis kan gaat in je leven, werk, relatie, gezin en noem maar op…. die stoppen niet.
Of je voelt je ‘mislukt’, ‘een hopeloos geval’, iemand die niks voor elkaar krijgt. En ook dat veroorzaakt stress. Want je bent niet voldaan, niet gelukkig, zelfs al zou je op papier alles hebben wat je hartje begeert.

Heb je enig idee wat een aanslag dit is op je energiehuishouding? En dus op je gezondheid? Heb je ooit bedacht dat dit is waarom je het niet meer volhoudt en uitgeput raakt?
Begin je te beseffen dat de enige die die kan veranderen JIJZELF bent? Dat jij mag veranderen. Dat jij mag leren je goed genoeg over jezelf te voelen.

Misschien ben je er ook al achter dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan? Dat komt omdat datgene wat jou heeft uitgeput niet een bewust probleem is, maar een onbewust probleem. Het heeft te maken met je onbewuste, vaak verborgen, negatieve overtuigingen. En als je jouw probleem niet op dat niveau aanpakt, dan kun je wachten op de volgende burn-out.
Want je kunt wel een tijdje rustig thuis zitten, bijslapen, uitrusten en niet werken om vervolgens rustig te re-integreren, maar dat zal het verschil niet maken. Het helpt tijdelijk, want je batterij is weer wat voller, maar je laat hem vervolgens weer net zo hard leeg lopen. Nee, de knop mag bij jou écht om.

Als je hier graag meer over wilt lezen, lees dan eens een tijdje mee in mijn community. Stel vragen aan de mensen die daar in de groep zitten. En dan vooral aan de mensen die bezig zijn met dingen die werken. Echt werken. En die zich niet laten ontmoedigen door verhalen als:
– Hier staat tenminste 1,5 jaar voor.
– Hier moet je mee leren leven.
– Ik word nooit meer de oude (ik zou trouwens zeggen: dat is ook niet de bedoeling, je wilt een nieuwe versie van jezelf worden!) etc. etc..

Ik gun iedereen zoveel meer inzicht in wat er werkelijk aan de hand is. En in mijn community mag ik hierover delen wat ik wil. Dus wees van harte welkom, dan inspireren we je graag! ☼☼

PS: Voel je vrij om deze post te delen of hieronder te reageren. Ik weet dat dit probleem zooooooo breed leeft en zoveel mensen zoekend zijn.

Pin It on Pinterest